Na even weg te zijn geweest, ben ik er weer...de afgelopen periode was hectisch, rommelig en druk. Verhuisd van Noord-Brabant terug naar mijn roots Noord-Holland en afscheid genomen van mijn oud vak. Tijd voor nieuwe uitdagingen, maken van nieuwe liefdevolle vrienden in een nieuwe omgeving. Wat ik wilde loslaten, heb ik losgelaten en kan mij volledig richten op het kunstzinnig zijn.
Naast het verder bouwen van deze nieuwe website, ben ik net begonnen met nieuw eigen werk. En naast elk werk, maak ik een bijbehorend gedicht/ tekst.
Dat meisje op de foto ben ik zelf, kijkend door de verrekijker naar de oneindigheid van de zee. Voor mij is dit een hele bijzondere foto, welke genomen is door mijn vader, op de boulevard in Zandvoort. Toen was ik al verzot op zee, strand en water, net als hij. Zes maanden geleden ben ik hier gestrand, op dezelfde locatie, toeval? Met de strand in mijn achtertuin, heb ik dagelijks vele strandwandelingen gemaakt en uren doorgebracht op een bankje met het uitzicht naar die ongelooflijk prachtige zee. Op ieder moment van de dag weer anders, iedere dag weer. De geur, het geluid van de zee, het is alsof je thuiskomt. Inmiddels ben ik verhuisd en kan er voorlopig even niet meer naar toe, vanwege de Coronavirus. En wat mis ik dat!
De foto heeft mij geïnspireerd voor een persoonlijk werk, waarvan ik zowaar eerst de tekst al had geschreven, alvorens ik ook maar één streek op het doek had gezet. Nieuwsgierig naar de tekst? Ga dan naar het bijbehorende bericht onder dit artikel.
Warme groet,
Comments