top of page
Foto van schrijverMaartje ten Bruggencate

De Angst Muur

Bijgewerkt op: 28 mei 2023


Twee jaar later. Na periode van aantrekken en afstoten, was het moment dat mijn lief, zich wilde bevrijden van onze intense relatie door er een punt achter te zetten. Die dag was het Bevrijdingsdag, toeval? Hoe het mij ook raakte, ik bleef rustig en kalm. Hij stelde voor te gaan wandelen en daar kwam aan het licht dat we eigenlijk nog lang niet klaar zijn met elkaar. In ons intieme gesprek kwam naar voren hoe lastig het is om de muur, die je in de loop der jaren hebt opgebouwd, te laten vallen om je ware ik aan de ander te laten zien en je helemaal binnen mag. Angst maakte het moeilijk om de ander zo dichtbij te laten komen en dat is wat we wel wilden; diepgang, poedelnaakt. Ik begreep hem zo goed. Net als hij was ik ook onbenaderbaar en liet niemand binnen. Dat zei men ook in mijn directe omgeving: afstandelijk, hard en onbereikbaar, dat was mijn muur. Ik was teveel teleurgesteld in de liefde van familie, relatie en vriendschap. Liet ik toe, dan was ik loyaal, heel lief en zorgzaam. Boosheid heb ik zelden gehad. Ja, af en toe uitingen uit onmacht bij de behoefte aan liefde, warmte en contact, welke nauwelijks of niet werden beantwoord. Dan smeet ik iets door de kamer heen, dat luchtte dan op, dan was ik het weer een tijdje kwijt. Dat deed ik in mijn eentje als er niemand was, dat was mijn eenzame strijd als lichtdrager. Ik zag toen het licht nog niet zo die ik ben, zag vooral donker van binnen. Heb wel altijd een klein lichtje gezien en straalde wel licht naar buiten. Het is dan moeilijk om dan iemand weer toe te laten en dat wilde ik juist. Ik ben een enorm gepassioneerd persoon en dat wil eruit, dat wil zich laten zien. Licht stralen from the inside out. Die drang zit in mij en is zo sterk, zo krachtig. Dat vuur wil branden, dat wil je voelen van top tot teen; het maakt dat je leeft! Aan de andere kant ook weer niet. Er komen naast fijne gevoelens ook allerlei onverwerkte rotzooi naar boven. De onbeschrijfbare pijnen en dan groeide steeds weer de angst, ja allemaal angst. Angst om te verliezen, te falen, om niet goed genoeg te zijn en vervolgens weer teleurgesteld en alleen te eindigen. En bam zo trok ik de torenhoge muur weer op om mijzelf te verdoven. Bullshit dat zie ik nu! So I did it! Ik heb mij open gesteld en ben er doorheen gegaan. Ik heb weer leren voelen en ik leef! En ieder gevoel is welkom. Ze zijn nodig om te groeien. Ze geven je inzicht zodat je je weer verder kunt ontwikkelen. Je ontmoet mensen die dat bij jou los kunnen maken, alleen is het aan jou of je het toelaat en er wat mee doet. Het heeft mijn creativiteit in mijn werk exploderen, hoe mooi is dat! Ik wist diep van binnen dat hij degene was die dat voor elkaar kon krijgen, alleen dan moest hij zich ook openstellen.


De volgende dag ben ik het op papier gaan zetten en de tekst stroomde er zo uit, zoals dat meestal bij mij gaat. Een jaar later was René bezig met een melodie, dat meteen bij mij binnenkwam en bleef hangen. Vervolgens is hij gaan grasduinen in mijn tekstenbundel en kwam De Muur tegen. Het paste als een jas, ook weer toeval? En zo is ons liedje "Kan Ik De Muur Laten Vallen? " geboren.


Sinds dat moment zijn wij elkaar nog dieper in de ziel gaan kijken en heeft het leven voor ons alle twee meer betekenis gekregen. Als je de muur kan laten vallen, en op elkaar kan vertrouwen, krijgt het leven zoveel meer diepgang.


VRAAG | Herken jij jezelf of ergens in dit verhaal en zou je dat willen delen?








ⓒ 💖 M69RTJE | 07-06-2022

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments

Rated 0 out of 5 stars.
No ratings yet

Add a rating
bottom of page