Het kleine bijzondere wezentje
Altijd al heb iets met vlindertjes gehad. Nog altijd als ze voorbij fladderen, toveren ze een smile van oor tot oor, sprankelen mijn kijkers die verblinden en giert er een exited gevoel door mijn lijf heen. Ze zijn zo bijzonder en voel mij innig met ze verbonden. Zo klein als ze zijn, ze raken het diepste vezeltje in mij. Ik heb al aardig wat magische momenten ervaren met deze bijzondere wezentjes. Dat ik ze nu ook nog vanuit de spirituele wereld met bewondering kan aanschouwen, had ik mij nooit kunnen indenken.
Vrijdag 11 november 2020, begin van de winter, koud buiten en ik was in mijn atelier om een start te maken met painten. Eerder die dag heb ik de ruimte opgeruimd, zo ook de lamp die ik later nodig zou hebben en toch besloot om dat later te doen. Ik ging achter mijn ezel zitten en hoorde een geluid, een flapperend herkenbaar geluid dat ik al eerder had gehoord. "Zou het, weer een vlinder logé?", dacht ik en besloot die lamp aan te zetten om beter te kunnen zien waar het vandaan zou komen. En jawel hoor, daar zat ze. Ik praatte zachtjes tegen haar, waarna ze meteen begon te trillen als ik iets zei. Uiteindelijk vloog ze weg en ging op de rand van het raam zitten en ontvouwde haar prachtige vleugels. Niet lang daarna steeg ze weer op en voor ik het wist zat ze op mijn hand. Ze had het moeilijk en ik besloot mijn hand op de tafel te leggen en zoals ik al voorzag, stapte ze eraf. Veel energie had ze inmiddels verloren en was belangrijk dat ze een plek zou vinden waar ze de verdere winterperiode kon doorbrengen. Al mijn aandacht was bij haar. Ik kan het niet uitleggen, maar er was zoveel liefde in de ruimte. Ik voelde een verbinding, dat ik haar kende, haar spirit.
Ze was duidelijk zoekende naar een plek om te rusten. Ik had drie plantjes op mijn tafel staan en hoe moeilijk ze het ook had, ze klom in één van de plantjes. Daar was ik blij mee en besloot haar even met rust te laten. Ik verliet het atelier en liep bij mijn lief naar binnen en vertelde hem over het hoog bezoek en dat we voorzichtig moesten zijn als we het atelier in gingen. Voor het eten besloot ik te kijken hoe het met haar ging en ze was er nog steeds. Ik zette een schaaltje sinaasappelsap op tafel en ging weer weg. Ik was zo exited dat ze er was.
Al eerder heb ik een vlinder logé gehad die 7 maanden is gebleven en ja, ook in het atelier. Ben even naar foto's gaan zoeken en ik vond haar op 10 september 2020 en op 10 februari 2021 heb ik een opname gemaakt van dat ze met haar vleugeltjes ging flapperen als ik tegen haar praatte. 29 april 2021 is ze uiteindelijk vertrokken, dat heb ik even opgezocht in mijn dagelijkse tiksels. Dat heeft even zo'n leegte achtergelaten. Wat een liefde geven ze toch af. Terug waar ik was gebleven. Mijn gedachten waren bij haar en ik ging terug naar het atelier om te beginnen met painten, met haar naast me, in het plantje, zo bijzonder. Alleen gebeurde er de volgende dag iets tragisch, ik deed de deur open, stapte in mijn enthousiasme naar binnen en... ja hoor! Het brak mijn hart en de tranen stroomden over mijn wangen. Het is niet om uit te leggen hoe het mij raakte. Weet dat alles met een reden gebeurt, toch het duurde een tijdje om het los te laten.
Een tijdje later vertelde een medium collega, die niets wist van mijn verhalen, dat mijn oma als vlindertje mij bezoekt en dat ze me op weg helpt op mijn spirituele pad en om contact te maken met de ongeziene wereld. Ze is mijn oma, de moeder van mijn vader. Anderen hebben dit, onafhankelijk van elkaar, bevestigd.
En dan, twee maanden later, op de avond van maandag 16 januari 2023.... Het was meditatietijd, rond 20:00 uur dus ik blies wat kaarsjes en wierook op en ging zitten. Normaal sluit ik direct mijn ogen, echter werden ze aangetrokken door de schaduwen van de glazen koker die ik om een stompkaars voor mijn raam had gezet. In de ochtend had ik de boel wat veranderd en had de drie plantjes waar ik over had aan de linkerkant van het raam verzet. De schaduw vormde een gezicht en besloot er een foto van te maken. Alleen zag ik opeens zag ik een wit verlicht plekje voor mijn mobiel verschijnen. Ik knipoogde met mijn ogen, zag ik het goed? Ja, het was een spirituele vlindertje! Ik zag haar met en zonder camera, dus ik probeerde haar te filmen en daar is ze..... fladderend langs het raam, de radiator en uiteindelijk, jawel bij precies hetzelfde plantje, ze was teruggekomen en liet mij in volle glorie zien dat ze in orde is! En dat het plantje voor het schilderij van mijn vader stond, is voor mij het teken dat ze samen zijn in de ongeziene wereld, die ik even heb mogen aanschouwen, lucky me. Dat magische moment die ik met haar heb gehad, zal ik nooit vergeten. Af en toe komt ze terug om me te bezoeken, ik ben zo dankbaar en gezegend dat ik verbonden ben met de ongeziene wereld, dat staat voor onvoorwaardelijke eeuwige liefde, die ik iedere keer weer voel als ik contact heb.
Jammer genoeg heb ik een pc-crash gehad, waardoor er vele foto's verloren zijn gegaan. Er is wel een back-up gereset, alleen dat is zo'n bende. Daar ga ik nog een keertje voor zitten en zodra ik de foto's terugvindt, voeg ik ze toe.
Het heeft even geduurd voordat ik besloot deze video te plaatsen. Tijdens de editing vond er nog een magisch moment plaats (vanaf 2:00 min.) Elke keer als ik ernaar kijk, krijg ik een gevoel dat ik niet kan beschrijven, het is zo magical. Vooral vanwege het verhaal erachter....kijk zelf maar...
Er is nog veel te vertellen over deze prachtige verschijningen. Over betekenis waarom ze op je pad komen, wat ze kunnen betekenen en dat deel ik graag weer in een volgende tiksel :). Wil je op de hoogte gehouden worden van mijn tiksels? Dan kun je je abonneren en dan ontvang je automatisch bericht in je mailbox. En indien gewenst kun je je net zo eenvoudig ook weer afmelden.
Commenti